TABLOCU SHOP

EHLİYET - SÜRÜCÜ BELGESİ

EHLİYET - SÜRÜCÜ BELGESİ

Sürücü belgesi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
 
 
Gezinti kısmına atla Arama kısmına atla
 
2016'dan önce kullanılan Türkiye Cumhuriyeti sürücü belgesi. Geçerliliği 2022'ye kadar devam etmektedir.

Sürücü belgesi veya ehliyet yetkili kurumlar tarafından verilen; karayolunda seyreden motorlu veya motorsuz araçların bireyler tarafından idare edilebilmesine olanak tanıyan, kimlik işlevi görebilen resmi belgedir.

Sürücü Belgesi Sınıfları

1 Ocak 2016 tarihinden itibaren eski tip sürücü belgeleri yeni tip sürücü belgelerine çevrilmiştir. Eski tip sürücü belgelerinin değiştirme işlemleri 31 Aralık 2020 tarihine kadar tamamlanması planlanmaktadır. Yenilenen sürücü belgesi sınıfları M, A1, A2, A, B1, B, BE, C1, C1E, C, CE, D1, D1E, D, DE, F sınıfı sürücü belgesi olmak üzere 16 farklı kategoride sınıflandırılmıştır.[1]

 
1 Ocak 2016 itibarıyla yeni sürücü belgesi sınıfları. Bu Listede bulunmayan F (Traktör) ve G (İş Makinesi) sınıfları da yeni ehliyet sınıflarının içerisinde yer almaktadır.

Kökeni

Arapça'da bir işi yapmak için elzem olan yetkinlik ve bilgiyi barındırma manasına gelen "ehil" kelimesinden gelir. Bir işin gerçekleştirilebilmesi için gerekli özelliklerin, işi yapacak kişide bulunup/bulunmama durumudur.[2]

Tarihçe

Dünyadaki ilk sürücü belgesinin sahibi günümüz otomobillerinin mucidi olarak görülen, Karl Benz'dir. İcat etmiş olduğu Motorwagen'in çıkarttığı gürültü ve rahatsızlık yüzünden Mannheim vatandaşları Benz'den şikayetçi olmuş bunun üzerine Benz, yetkili kurumlardan kamu alanlarında arabasını kullanabilmesine olanak tanıyan bir izin belgesi almıştır.[3]

Taşıt kullanılabilmesi için sürücü belgesini zorunlu kılan ilk ülke Prusya'dır - 29 Eylül 1903.

Kaynakça

Bu kategoride ürün bulunamadı.